Mrs. President
3 November 2008
Bye Hillary! Wat een gemis. Zo'n vrouw als president van de Verenigde Staten! Ik had dat toch willen zien gebeuren voordat ik naar de Eeuwige Jachtvelden vertrek. In plaats daarvan zullen we het nu moeten doen met Barack Obama, another big white man. White? Ja. Behalve een beetje kleur in zijn gezicht zie ik met de beste wil van de wereld niets ethnishs in zijn optreden. Hij is immers opgevoed door zijn alleenstaande, 100% blanke moeder. Ik heb genoeg zulke kinderen in mijn vriendenkring om met zekerheid te stellen: zo blank als u en ik.
In mijn column Vooroordelen stel ik dat de Republikeinen de verkiezingen zullen winnen. Dat was voor de beurscrach en Sarah Palin. Na deze twee catastrofen weet iedereen: het wordt Obama. En maar goed ook. Hoezeer ik verknocht was aan Hillary (en Bill!), ik wil heus niet Sarah Palin aan het stuur van het machtigste land ter wereld zien. Als feministe heb ik vaak geroepen: Vrouwen aan de top! Maakt niet uit wie ze zijn en hoe ze het doen, we moeten de macht evenwichtiger verdelen. Zodra dat gebeurt krijgen de werkelijk capabelen onder het vrouwelijke volksdeel vanzelf meer kansen om hun rechtmatige positie in te nemen. Gewoon omdat met meer vrouwen met zo'n draak van een baan, het dagelijkse leven wat meer op de vrouwelijke manier van doen toegesneden zal zijn. Het gaat goddomme om de helft van de populatie! De helft! Niet om een minderheid met kapsones! Genoeg domme mannen die het verprutsen, laten we het voortaan 50/50 doen. En dan kun je inderdaad niet hopen dat die vrouwen allemaal Einsteins zullen zijn. Maar nu hebben we Sarah Palin. Als je Naomi Wolf moet geloven, is McCain terminaal ziek en wordt Sarah Palin Mrs. President. Voor het eerst in mijn leven roep ik: Nee, zij niet. Zij is echt TE dom. Een vrouw die de atoomknop ziet als een mogelijkheid om de planeet van zoveel mogelijk ijsberen in een zo kort mogelijke tijd te ontdoen. Het is al een godswonder dat zij governor mocht worden. Daar blijven, niet verder. Je kan het peterprincipe niet tot in de eeuwigheid uitdagen.
Doe mij inderdaad maar Barack, hij is tenminste sympatiek, slim, en hij heeft een geweldige sense of humor. De hele campagne doet mij sterk terugdenken aan toen Ronald Reagan ten tonele kwam. Weet u het nog? Hij stal de show. Hij voosde met het publiek, charmeerde de camera, lachte zijn opponenten onder het tapijt. En hij won. Die schwung, dat is Barack. Reagan niet links genoeg? Tja, Barack ook echt niet, lieve mensjes. Hij ziet er lief uit, maar links? Nee. Tegen abortus, tegen het homohuwelijk, voor de doodstraf. Een streng mannetje. Maar liever een streng mannetje dan een krankjorum wijf.
Het blad Lover doet een oproep: Wie ziet u als vrouwelijke premier van Nederland? Het is niet zo gek, als je in Metro (31 okt 2008) leest dat 84% van hun lezers daarvoor klaar is. Over die vraag heb ik mijn antwoord paraat: Erica Verdegaal. Een van de meest intelligente vrouwen van Nederland. Een no-nonsense econome met het hart op de juiste plaats. Oernederlandse nuchterheid. En zij leeft in het hier en nu! Volgende keer dat u zich afvraagt of vrouwen toch maar niet achter het aanrecht moeten kruipen, denk aan haar. Wilt u de talenten van zo'n briljant mens onbenut laten vanwege een eventuele zwanger- en moederschap? Zij is toch degene voor wie je zegt: "Schouders eronder, kerels, dat probleempje lossen we even op"?
De VS hadden Hillary, wij hebben Erica. Laten wij hopen dat wìj het niet verprutsen. Welcome in the Netherlands, Mrs. President!
.
