Fay Weldon

14 Maart 2009



Op 25 februari werd ik door vriendin Julie Phillips naar Pakhuis de Zwijger gesleept. Ze moest voor Trouw het gesprek van Fay Weldon recenseren, die kort in Nederland was na aanleiding van de Nederlandse vertaling van The Stepmother's Diary (= Dagboek van een stiefmoeder). Fay Weldon: ik kende haar niet maar ze heeft veel indruk op mij gemaakt. Aan vrouwen zegt zij precies zoals ik: roei met de riemen die je hebt, en probeer er het beste van te maken.
 

Kristien Hemmerecht interviewde haar. Ik weet niet waar Kristien de laatste 10 jaar gezeten heeft, maar daar heeft ze niet meegekregen dat in Nederland een heuze burgeroorlog woedt binnen het feminisme, namelijk tussen pro- en contra-Mees. Tussen de vrouwen die, meestal jong, hoogopgeleid en last but not least, kinderloos, zich een weg naar de top banend, eisen dat alle vrouwen hun voorbeeld volgen, en aan de andere kant het gros van de Nederlandse vrouwen, hardwerkend, ja, maar "deeltijds". Lieve Kristien had niet door dat club 1 stug, consequent en publiekelijk neerkijkt op groep 2. Niet alleen ze wist niet van die strijd, maar toen ze daar eenmaal van hoorde, begon ze die hardnekkig:
1-te negeren
2-te ontkennen
3-te bagatelliseren.
Het is dat deze kwestie slechts een zijtak van waar het in de kern van de zaak om ging vormde, anders was dat een grove veronachtzaming geweest. 
 

Waar Kristien zich toe beperkte was het doorvragen over "tips voor de stiefmoeder." Terwijl het vanaf minuut 1 duidelijk was dat Fay Weldon daar geen zin in had. Je hebt bovendien goddomme zo'n vrouw te pakken, hier, recht voor je neus, ze mag anderhalfuur lang niet weg, je mag haar vragen wat je wilt (neem ik aan?), en je kan niets beters verzinnen. Ik had haar het hemd van het lijf gevraagd. Op z'n minst. En zelfs als het vragenuurtje afgelopen was, dan had ik haar tot haar hotel achtervolgd: hoe denkt u over zus en hoe denkt u over zo? En wat is uw idee over het Israel-Palestina-conflikt, en wat vindt u van de sharia in Engeland, wat is uw lievelingseten en wilt u dat morgen bij me komen eten dan praten we verder? Maar goed ook dat WomenInc nooit op het idee is gekomen mij als interviewer te vragen.

 

Tips voor de stiefmoeder had ze gek genoeg amper. "Do what you can." Dat is wat ze überhaupt zegt tegen vrouwen. "Do what you can. If you fight it too hard you won't live a happy life. Even if it is not fair, and not right, it makes your life easier. Evolution had no intention of making things fair. Just clean the [damn] loo. Don't wait till the man does."

 

In een moment van bijzondere helderheid vroeg Kristien:
"Shouldn't we fight for equal numbers at governments and such?
FW: Why should we do that? We would have to live those awful lives, we would age 10 years in 2, we would have to do all that...
KE: But we would have power...
FW: But do you want power?
KE: huh... yes.
FW: I prefer influence."

 

Op de vraag wat ze van het feminisme dacht, zei Fay: "Feminism is men not oppressing women, but women chosing, and having a happy life doing it. Here in the West wonderful things have been achieved. Women can chose to be married or not, to work, to have children. You have to be very careful that it doens't fall back into something less, but do you really have to fight for more? Feminism is seen as a battle but equality turned out to be a good thing for both men and women."

 

Als we nog geen naam hadden voor de slag vrouwen (v/m) in Nederland die bereid zijn om water bij de feministische wijn te doen met het oog op een beter en gelukkiger leven voor iedereen, dan hier mijn voorstel: de Weldonianen. Tegenover de Meesianen, dat spreekt voor zich.




Lees de recensie van Julie Phillips in Trouw.
Verwante columns: Ploetermoeder vs comfortzone, Het Werkhuis, Revolutie, Passé, Geld, Isme.

- Aanraders -