Basisschool
17 April 2008
Kind nr.2 zit in groep 5 van de basisschool.
In zijn klas is de overgrote meerderheid 8 jaar oud, omdat ze tegenwoordig kinderen met 5 jaar naar groep 3 sturen. Je moet de wanhoop in de ogen van de ouders zien bij wier kind het niet gebeurt. Bij mijn nr.2 en 3 mocht dat ook niet, omdat ze destijds op de Vrije School zaten, waar ze op hun beurt de kinderen net zo lang laten kleuteren tot ze een mond vol volwassen tanden hebben gekweekt. Ik was er lakoniek over. Moeder van een 19 jarige, die ook veels te vroeg naar groep 3 overging, weet ik uit ervaring dat het niet best is. Hij kwam met 11 jaar op de middelbare school, waar hij een jaar lang voor "studje" werd uitgemaakt door de omvangrijke groep 13-jarigen die zijn eerste klas telde, met als leider Kees van N., de zoon van de hyperigste presentator op dit moment. Vaderlief gaf niet thuis als ik hem eens opbelde na maanden terreur. Nee, zijn kind was een schatje en zou zoiets nooit doen, en, blijf even aan de lijn, hier heb je mijn vrouw, die gaat over zulke zaken. Ook was de tas met boeken buitenproportioneel groot en zwaar voor mijn spruit in de eerste. In de tweede daarentegen was hij aan de Grote Groei Spurt begonnen en zag de tas er opeens uit als een pukkel op een olifanterug. Hij was 17 toen hij op de universiteit kwam, maar moest wel eerst 18 worden voor hij stufi kreeg. Het verschil heb ik moeten overbruggen, en daar krijg je geen renteloze lening voor. De ouders van de kindjes op de basisschool waar nr.2 en 3 tegenwoordig zitten weten dat allemaal niet, en als ik ze dat vertel, dan wuiven ze mijn waarschuwingen weg. Ik ben de moeder van zowat het oudste kind van de klas, dan heb je geen recht van spreken, want in hun optiek is je kind per definitie debiel.
Vorige week kwam zoonlief thuis met huiswerk. Hij moest zijn eerste werkstuk maken. Hij had een blad gekregen met aanwijzingen: het moest minstens 10 pagina's tellen en bestaan uit een voorwoord, inhoudsopgave, inleiding, hoofdstukken, nawoord en bibliografie. De eisen voor elk onderdeel waren vergelijkbaar met waar ik pas aan hoefde te voldoen toen ik op de universiteit zat. Zo moest de bibliografie de titel van de boeken vermelden, de naam van de auteur, de plaats waar het uitgegeven was en het jaartaal van publicatie. Op dat punt aanbeland had ik al besloten naar de leerkracht te stappen en te vragen of het de bedoeling was dat mijn kind dat alleen zou doen of dat ik hem zou helpen. Toen keerde ik het bladje om, las de volgende opdracht ("Vraagstelling dubbelepunt") en viel achterover.
Het weekeinde is eraan opgeofferd en de namiddagen ervoor en erna. Ik werd steeds bozer. Eerst op mijn kind dat maar niet begreep wat ik hem probeerde uit te leggen, dan op de leerkracht-zit-ik-zijn-werk-hier-goddomme-te-doen, en passant op de media: "de hele discussie over het niveau van de kinderen op de basisschool kan de prullebak in!" en tenslotte op de hele wereld "hoe houden ze het in hun kop de kinderen steeds meer als kleine volwassenen te beschouwen."
Vanmorgen kopieën gevraagd van 2 werkstukken die gemaakt zijn door andere kinderen. Mijn klomp brak. De éen is 30 pagina's lang. De andere gaat over de vikingen. Lees en huiver:
"De Wereld van de Vikingen"
"Het woord 'Vikingen'. Als je het ziet denk je aan een stel woestelingen. Maar in dit werkstuk leer je meer dan alleen dat. Leer meer over de cultuur en de dingen die Vikingen deden. Ik koos dit onderwerp niet echt omdat ik dat leuk vond, want ik heb verhalen over Vikingen gehoord waarin ze alleen maar plunderen. Maar ik wou de ware geest ontdekken van de Vikingen. En ik wil dat jij hetzelfde doet, dus lees dit werkstuk!"
Ik moet dus aannemen dat dit getypt is door een 8-jarige uit groep 5? Vroeger hette dat de 3de klas van de basisschool. De wetenschap dat de ouders dat eigenlijk doen wordt weggemoffeld onder de consensus: de ouders "helpen een beetje."
Kijk, als ik dat werkstuk moet schrijven, dan doe ik dat. In een kwartiertje. Uitprinten en klaar.
Maar als mijn kind het moet schrijven, ben ik een maandlang elke dag een paar uur bezig om hem bij het handje te nemen. Wat is de bedoeling hier? Geloven de leerkrachten nou echt dat kinderen van 8 dat kunnen?
In de klas bespreken ze ook "het nieuws", dwz Geert Wilders en Fitna, China en Tibet, dat soort dingen. Israël en Palestina nog net niet, dat is een te linke soep voor de politiek correkten: de partijen waarvoor je moet kiezen zijn allebei even zielig en even etnisch. Dat doen ze aan de hand van officiële lesbrieven van hogerhand (denk aan Hennah Buyne) die ze vervolgens zorgvuldig thuis moeten zien te overhandigen, zodat de ouders impliciet de boodschap krijgen om datzelfde met hun kinderen te doen. Ik ben daar ook tegen. Het nieuws, dat is een verzameling negatieve verhalen uit de wereld, waar wij volwassenen aan verslaafd zijn omdat het zo spannend is. Je wilt toch niet je kinderen op 8-jarige leeftijd al aan "het nieuws" blootstellen? Bovendien wat moet ìk met mijn kind bespreken? Fitna? Je laat toch niet Oud Zeikwijf met een 8-jarige praten over Fitna? Tuurlijk niet. Als ouder van kinderen heb je vanzelfsprekend politiek correcte, afgepaste antwoorden en meningen. Ondertussen wordt er officiëel van ons ouders verwacht dat wij "een positieve levenshouding en kijk op de wereld" aan onze kinderen meegeven. Catch 22.
Het begon mij zwaar te moede te worden. Het gevoel bekroop me steeds meer dat mijn kind achterlijk was. Ik belde in paniek mijn eerste, officiëel hoogbegaafd in een tijd dat dat nog iets was, en vroeg hem wat hij van dat werkstuk vond. Hij zei: "Mama, mijn profielwerkstuk was 10 pagina's lang." Dat was het laatste werkstuk voor het eindexamen op het gymnasium.
Ik ben opgelucht _ nr.2 is niet achterlijk_ maar wel, nog steeds, heel erg boos.
.
